Legendy włodawskie, „Księga Pamięci Włodawy", Tel Awiw 1974. Tłumaczenie i opracowanie Yaron Karol Becker.
Słowo kluczowe "Włodawa"
Opowieść Juliana Działakiewicza (2003)
ze zbiorów programu Historia Mówiona, Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN"
Opowieść Marianny Bożek (2003)
ze zbiorów programu Historia Mówiona, Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN"
Miasto powiatowe w województwie lubelskim, położone nad Bugiem, po jego zachodniej stronie, na granicy z Białorusią, przy ujściu do Bugu niewielkiej rzeczki Włodawki. Geograficznie jest to wschodni skraj Garbu Włodawskiego. Miasto było ważnym węzłem komunikacyjnym. Przebiegał przez nie trakt z Lublina do Kobrynia (dziś szosa 831 i A 241) i dalej do Mińska, a także linia kolejowa z Chełma do Brześcia nad Bugiem, która koło miasta przekraczała Bug, rzekę niegdyś spławną. Współcześnie obie te trasy, drogowa i kolejowa, kończą się we Włodawie. Dziś miasto jest nadal ważnym lokalnym węzłem drogowym. Przebiega przez nie szosa nr 83 z Chełma do Białej Podlaskiej, lokalna szosa nr 816 z Dorohuska do Terespola i dochodzi tu wspomniana szosa nr 831 z Lublina przez Łęczną. Dochodzi tu także nadal linia kolejowa z Chełma, ale także tu się kończy. Po drugiej (wschodniej) stronie Bugu, na terenie Białorusi, jest stacja kolejowa o pozostawionej przedwojennej nazwie „Włodawa”, czynnej linii kolejowej do Brześcia.
ros. Влодава, jid. וולאָדאַווע
Oczy wciąż patrzą, chcąc wszystko uchwycić, wszystko wskrzesić; wszystko jak było?