Dzieci i niedźwiedź

Żył sobie rabin i rebecyn i mieli dużo dzieci. Pewnego dnia rabin wybrał się do synagogi a rebecyn do lasu – na jagody. Mówią dzieciom:

-Dzieci, dzieci, nikogo do domu nie wpuszczajcie.

Jak tylko wyszli, przyszedł niedźwiedź. Stuka niedźwiedź w drzwi i mówi:

-Dzieci, dzieci, otwórzcie!

Ale dzieci mu drzwi nie otworzyły. Jak nagle zaczął niedźwiedź kołatać w drzwi, to dzieci się przestraszyły i od razu schowały. Pierwsze wdrapało się na szafę z książkami, drugie pod szafę, trzecie na komodę, czwarte pod nią, piąte do łóżka, szóste pod łóżko, a pozostałe schowały się gdzie się dało. A najmniejszy chłopczyk, o imieniu Herszele, schował się do szklanki. Na to niedźwiedź zaczął jeszcze silniej kołatać łapami do drzwi. Nagle uderzył z całej siły i wyłamał drzwi. Zaszedł do domu. Zjadł wszystkie dzieci, tylko malutkiego Herszele, który siedział w szklance nie zauważył i nie zjadł.

Rebecyn wróciła do domu, nie znalazła swoich dzieci i bardzo się przestraszyła. Na to malutki Herszele wylazł ze szklanki i opowiedział jej o wszystkim. Rebecyn wzięła nóż i poszła szukać niedźwiedzia. Szla, szła, dopóki go nie zobaczyła i wtedy zaczęła do niego wołać:

Niedźwiedziu,  czekaj,

Do mnie podejdź,

Dam ci jagód.

Nie podszedł do niej niedźwiedź. Zaczęła  go znowu wołać:

Niedźwiedziu,  czekaj,

Do mnie podejdź,

Dam ci miodu.

I znowu nie posłuchał jej niedźwiedź. W końcu obiecała rebecyn niedźwiedziowi, że go ukołysze i niedźwiedź posłuchał i podszedł do niej.  Położył się, a rebecyn zaczęła go kołysać. I jak zasnął wyjęła nóż i rozcięła mu brzuch. Z brzucha wydostały się dzieci. Rebecyn odprowadziła dzieci do łaźni i wymyła je do czysta.

A do niedźwiedziego brzucha napchała kamieni i kości i zaszyła. Wtedy obudziła niedźwiedzia. Niedźwiedź obudził się, klepnął się po brzuchu i poczuł, że nie ma tam dzieci. Poszedł więc niedźwiedź precz krzycząc:

Tre-le-le

Tre-le-le

Kamienie i kości

W brzuchu mym grzmią.