Biłgoraj, Білгорай, בילגאריי
Zobacz miasto, które inspirowało Izaaka Baszewisa Singera...
Biłgoraj, Білгорай, בילגאריי
Zobacz miasto, które inspirowało Izaaka Baszewisa Singera...
Miasto powiatowe w woj. lubelskim, liczące 18 tys. mieszkańców. Położone jest w północno-wschodniej części Kotliny Sandomierskiej zwanej Niziną Biłgorajską, w pobliżu skrzyżowania traktów z Lublina do Tarnogrodu, Jarosławia i Przeworska (dziś droga nr 835) w kierunku Węgier oraz traktu z Zamościa do Niska (nr 858), prowadzącego do Sandomierza i Krakowa. Biłgoraj został założony na terenie Puszczy Solskiej, między Czarną a Białą Ładą, które w pobliżu miasta łączą się w jedną rzekę – Ładę, dopływ Tanwi, wpadający do Sanu. W przedrozbiorowej Rzeczypospolitej miasto administracyjnie należało do województwa lubelskiego.
בילגארײ (jid.), Билгорай (ros.)
O świcie minęliśmy jakieś miasteczko, gdzie Żydzi spieszyli z tałesami na poranną modlitwę. Zatrzymaliśmy się w karczmie na łyk gorącej herbaty zagryziony gorącym cebularzem z makiem, który to przysmak wypiekano tylko w lubelskiej guberni i który nie miał sobie równych. (...) Przeróżne rzeczy zdarzały się na piaszczystych wertepach, przez które toczyliśmy się całą noc i cały dzień. W końcu dotarliśmy do Biłgoraja.
Aplikacja z 15 cyfrowymi modelami 3d historycznych miast pogranicza Polski, Białorusi i Ukrainy.
Opowieść Shmuela Atzmona-Wircera (2006, 2007)
ze zbiorów programu Historia Mówiona, Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN"
Zapraszamy w niezwykłą podróż szlakiem twórczości Isaaka Bashevisa Singera - laureata Nagrody Nobla, który inspirację do swych powieści i opowiadań czerpał z tradycji i losów małych miasteczek, zanurzonych pośród lasów Roztocza i mozaiki pól Wyżyny Lubelskiej.
Przebieg szlaku: Lublin - Bychawa - Turobin - Goraj - Frampol - Biłgoraj - Tarnogród - Józefów Roztoczański - Tyszowce - Komarów - Zamość - Izbica - Piaski - Lublin.
Długość szlaku: 362 km
Czas zwiedzania:
trasa samochodowa - 2-3 dni
trasa rowerowa - 5-7 dni
Szlak malarzy ma na celu przybliżenie bogatej i różnorodnej kultury sztetli poprzez postaci wywodzących się z nich malarzy oraz ich twórczość.
Szlak malarzy obrazuje przemiany jakie zachodziły w sztuce na przełomie XIX i XX wieku. Dla sporej grupy malarzy pochodzenie nie było bez znaczenia i przez cały okres swojej twórczości nawiązywali do miejsc i środowisk w jakich się wychowali. Malowali oni miasteczka i zaułki żydowskich dzielnic, modlących się Żydów i inne sceny prezentujące życie społeczności żydowskiej. Nie był to jednak dominujący trend. Malarze prowadzili własnie poszukiwania artystyczne, a na wielu z nich wpływały różne europejskie style i nurty, zwłaszcza środowisko École de Paris. Większość z tej artystycznej grupy pochodziła ze sztetli, a część z nich, dzięki talentowi, ciężkiej pracy i determinacji stała się artystami światowej klasy tworzącymi środowisko artystyczne w Paryżu, Londynie czy w Nowym Jorku.
Hinde Ester Kreitman, Der szejdim-tanc (jid. Taniec demonów), tłum. Magdalena Ruta, Warszawa 1936, s. 106-109.