Korzec jest siedzibą rejonu w obwodzie rówieńskim i położony jest nad rzeką Korczyk na granicy lasostepu oraz strefy lasów mieszanych prowincji poleskiej. W mieście znajdują się pozostałości zamku książąt Koreckich (XIV w.), kościół pw. Św. Antoniego (XVI w.), cerkiew pw. Św. Mikołaja (1834 r.), stauropigialny monaster Trójcy Świętej (1620 r.). Korzec znajduje się w pobliżu drogi samochodowej Kijów – Czop, która przebiega na południe od miasta.
Słowo kluczowe "Karta dziedzictwa kulturowego"
Kosów jest jednym z najsłynniejszych kurortów w Karpatach Ukraińskich. Miasto położone w dolinie rzeki Rybnica, dopływu Prutu, u podnóża Karpat Ukraińskich. Kosów jest siedzibą rejonu w obwodzie iwano-frankiwskim, ważnym ośrodkiem administracyjno-handlowym. Położony w odległości 94 km od Iwano-Frankiwska, 40 km od Kołomyi i 100 km od Czerniowców.
Kowel jest położony na obu brzegach rzeki Turii płynącej z południa na północ i będącej dopływem Prypeci. W południowej części miasta znajduje się zapora i sztuczny zbiornik wodny. Od północy Kowel otaczają łąki i bagna, a od południa przylegają do niego piaskowce i lasy. Dzisiejszy Kowel jest największym miastem pod względem powierzchni i drugim pod względem liczby mieszkańców w obwodzie wołyńskim.
Krynki w innych językach: Krienek, Krinek, קרינק [yid.], Крынки [rus.], Крынкі [bel.]. Nazwa miejscowości wywodzi się od słowa krynica, co ma związek z licznie występującymi tu źródłami, tworzącymi rzeczkę Krynkę.
Na przestrzeni wieków miasto Krzemieniec było położone w rozległej dolinie, rozciągającej się z południowego wschodu na północny zachód, powstałej w wyniku trwałej erozji płaskowzgórza podolskiego, które stromo nawisa w tym miejscu nad równiną Małego Polesia, i dopiero pod koniec XIX wieku wyrwało się z niej do podnóży Gór Krzemienieckich.
Łęczna, miasto powiatowe, położona jest około 30 km na pn.-wsch. od Lublina, na pograniczu Wyżyny Lubelskiej i Polesia Lubelskiego, na cyplu płaskowyżu pomiędzy rzeką Wieprz i jej dopływem – niewielką rzeczką Świnką, po wschodniej stronie Wieprza. Współcześnie miasto liczy 20 tys. mieszkańców. Przechodząca przez miasto szosa nr 82 (Lublin – Włodawa) to stary trakt na Ruś i Litwę. Dolina Wieprza w okolicy Łęcznej jest fragmentem Nadwieprzańskiego Parku Krajobrazowego.
Lesko leży na terenie Pogórza Bieszczadzkiego, nad Sanem, po jego wsch. stronie, na łagodnym stoku. Miasto jest stolicą powiatu leskiego, liczy ponad 6 tys. mieszkańców. Lesko uważane jest za pn.-zach. „bramę” wjazdową na teren turystycznych Bieszczadów. Tu zaczyna się trasa drogowa zwana Wielką Pętlą Bieszczadzką – z Leska na wsch. odgałęzia się droga nr 84 do Ustrzyk Dolnych i dalej do przejścia granicznego z Ukrainą w Krościenku; na zachód, przez most na Sanie, biegnie droga nr 893, która za mostem skręca na południe i prowadzi w głąb Bieszczadów – do Baligrodu i Cisnej; na pn.-zach wybiega z miasta droga nr 84 w kierunku Zagórza, Sanoka i dalej do Krosna, a na pn.-wsch. lokalne drogi do wsi Jankowce i Załuż. Większe miejscowości w okolicy to Sanok – 15 km na pn.-zach., Zagórz z węzłową stacją kolejową – 7 km na pn.-zach., Ustrzyki Dolne 25 km na wsch.
Luboml jest miastem o znaczeniu rejonowym, ośrodkiem administracyjnym rejonu lubomelskiego. Miasto jest usytuowane w północno-zachodniej części obwodu wołyńskiego w odległości 127 km na północny zachód od Łucka, centrum administracyjnego obwodu. Rejon lubomelski graniczy na północy z rejonem szackim, a na południu z rejonem włodzimierskim. Rzeka Bug stanowi granicę między Ukrainą a Rzecząpospolitą Polską na Zachodzie. Na terenie rejonu przebiega Wielki Europejski Dział Wodny dzielący zlewnię Bugu, który niesie wody do Morza Bałtyckiego, i Prypeci, która należy do zlewiska Morza Czarnego. Na terenie rejonu lubomelskiego biorą swój początek rzeki Prypeć i Wyżówka.
Лу́нна Лунна (Lunna) Лунна (Łunna)
Łunna, wieś, w rejonie Mosty, obwód grodzieński – przekształcona w agromiasteczko w 2005 roku. Odległa 26 km na zachód od Mostów, położona przy szosie R41 i R44. Centrum rady gminnej. Leży w dolinie Niemna, na południe od rzeki. Zaludnienie 1165 osób (1997 rok).
GPS: 53°27'9"N/ 24°15'7"E
Pomniki historyczno-kulturowe: cerkiew św. Jana, kaplica grobowa Antoniego Bartoszewicza.
Międzyrzec Podlaski położony jest przy północnej granicy obecnego województwa lubelskiego w powiecie bialskim. Miasto znajduje się na pograniczu trzech krain geograficznych: Polesia Lubelskiego, Niziny Mazowieckiej, Niziny Podlaskiej. Leży u zbiegu rzek: Krzny Północnej, Krzny Południowej i Piszczanki. Odległość Międzyrzeca od większych miast: Lublin – ok. 90 km, Warszawa – ok. 145 km, Białystok – ok. 150 km.
Miasto położone na płaskim terenie o niewielkich różnicach wysokości, łagodnie opada ku dolinie Krzny. Dolina rzeki węższa w miejscu przejścia przez centrum, a szeroka w zachodniej i wschodniej części miasta. Na terenach Międzyrzeczyzny występują pokłady piaszczyste, żwir gruboziarnisty, gleby bielicowa, a w dolinie Krzny gleby torfowe. Stan zalesienie terenu jest wysoki, dominują lasy sosnowe, w których występuje wiele chronionych roślin. Na południowy wschód od miasta położony jest rezerwat przyrody „Liski” zajmujący ok. 129 ha. Na południowym krańcu Międzyrzeca znajduje się zbiornik wodny „Żwirownia”, który powstał wyniku wydobycia żwiru.
Мір [j. białoruski], Mir [j. polski], מיר [jidysz, hebrajski], Myrius (Myras) [j. litewski], Мир [j. rosyjski].
Мотоль (pol. Motol, biał. Моталь, hebr. מוטאל) — agromiasteczko (wieś) w rejonie janowskim obwodu brzeskiego, Białoruś. Ośrodek administracyjny Motolskiej Rady Gminnej.
Motol położony jest w centrum Polesia, w północnej części równiny Zahorodzie. Ukształtowanie miejscowości – płaskie, lekko opadające w kierunku terenu zalewowego Jasiołdy. Najwyższy punkt znajduje się na południu wsi – Żadowa góra. Na terenie północnego obrzeża Motola przepływa rzeka Jasiołda, która wpada do Jeziora Motolskiego, które, z kolei, łączy się z Jeziorem Zaozerskim.
Навагрудак, Наваградак [j.białoruski], Nowogródek [j.polski], נאַוואַרעדאָק (Navaredok) [j.idysz], נובהרדוק [jiwrit], Naugardukas [j.litewski], Новогрудок [j.rosyjski].
Latopisowe warianty nazwy miasta – Новогород (Nowogorod), Новгородок (Nowgorodok), Новогородок (Nowogorodok), Новый Городок (Nowyj Gorodok) i inne. Tradycyjna wymowa białoruska – Наваградак (Nawagradak) – pod wpływem polskiego Nowogródek przekształciła się we współczesną nazwę – Новогрудок (Nowogródek).
Dawniej miasto, dziś wieś, siedziba gminy w powiecie bielskim, w województwie podlaskim. Orla usytuowana na Wysoczyźnie Bielskiej, położona jest w pewnym oddaleniu od ważniejszych szlaków komunikacyjnych – 5 km na pn. biegnie szosa 689 Bielsk Podlaski – Hajnówka, 6 km na pd.-zach. szosa nr 692 Bielsk Podlaski – Kleszczele, 2 km na północ nieczynna od lat 90-tych linia kolejowa Lewki – Hajnówka (stacja PKP Orlanka). Większe miasta w okolicy to Bielsk Podlaski – 12 km na pn.-zach. i Hajnówka – 21 km na wsch. Stolica województwa – Białystok, położona jest około 57 km na pn. Od zach. i pd.-zach. strony Orlę opływa rzeczka Orlanka (dopływ Narwi).
Ostróg – niewielkie miasto, siedziba rejonu w obwodzie równieńskim. Ostróg jest położony w obrębie Małego Polesia i należy do rejonu geomorfologicznego Doliny Ostrogskiej, łączącej równinę Krzemieniecko-Dubieńską z Polesiem Żytomierskim. Granicę zachodnią można wytyczyć wzdłuż niewysokiego międzyrzecza dzielącego baseny Czarnej Rzeki (system Ikwy) oraz Zbytynki (dopływ Wilii), nieco na wschód od linii wsi Stupka – Majdan.
Oszmiana (бел. Ашмя́ны) – Miasto na rzece Oszmianka, centrum rejonu oszmiańskiego obwodu grodzieńskiego. Ludność - 14,8 tyś osób (2013 rok). Rejon oszmiański położony jest na północnym wschodzie obwodu grodzieńskiego i zajmuje powierzchnię 1,2 tyś kilometrów kwadratowych. Graniczy z rejonem ostrowieckim, smorgońskim, iwiejskim obwodu grodzieńskiego i rejonem wołożyńskim w obwodzie mińskim.
Пiнск [biał.], פּינסק [jidysz], פינסק [hebr.], Pińsk [pol.], Pinskas [lit.], Пинск [ros.].
Pińsk – miasto, centrum rejonu pińskiego w obwodzie brzeskim. Położony na brzegu rzeki Piny (lewy dopływ Prypeci) w odległości 186 km na wschód od miasta Brześć, 304 km na południowy zachód od Mińska. Stacja kolejowa na trasie Brześć – Homel.
Według danych z 2009 roku w Pińsku żyje ponad 130,3 tyś mieszkańców.
GPS: 52°07′N/ 26°05′E
Pomniki historyczno-kulturowe: Pałac Butrymowiczów (1794 rok), Kolegium Jezuickie (1631 rok), Kościół św. Karola Boromeusza (koniec XVIII w.), Klasztor i kościół franciszkański pw. Wniebowstąpienia Najświętszej Marii Panny, Kościół św. Barbary – były Kościół Bernardynów (1786 rok), Dzwonnica (początek XIX wieku), pierwsze gimnazjum (1858 rok), Bank Towarzystwa Wzajemnego Kredytu (koniec XIX – początek XX w.), filia Azowsko-Donieckiego Banku (1912-1915), magistrat (1920 – 1930).
Podhajce są położone na brzegu rzeki Koropiec (dopływ Dniestru) w odległości 70 km od Tarnopola i 30 km od Brzeżan, na wysokości 392 m n.p.m. Miasteczko jest stolicą rejonu w obwodzie tarnopolskim. Stanem na 2013 r. liczba jego mieszkańców wynosi 2 866 osób. Nazwa miasteczka prawdopodobnie wywodzi się od miejsca lokalizacji: „miasto pod gajem”. Miasteczko jest usytuowane na skraju Wyżyny Wołyńsko-Podolskiej. Ze względu na swoisty mikroklimat jest nazywane także „Zimne Podhajce”. Powszechnie wiadomo, że śnieg leży tu przez kilka tygodni dłużej, niż w sąsiednich miejscowościach.
Prużana – centrum rejonowe brzeskiego obwodu. Położona na rzece Muchawiec (basen Zachodniego Bugu) w odległości 89 km na północny wschód od Brześcia, 13 km od dworca kolejowego Oranczyce (na trasie Baranowicze-Brześć). Węzeł tras samochodowych na Brześć, Wysokie, Berezę, Słonim, Kobryń.
GPS: 52°33′24″N/ 24°27′52″E
Historyczno-kulturowe pomniki: Kaplica (1852 rok), Sobór Aleksandra Newskiego (1866 rok), Cerkiew (1878 rok), Kościół Wniebowstąpienia św. Marii Panny (1883 rok), Sukiennice (1896 rok), Miejski majątek (II połowa XIX wieku). W mieście znajduje się Park «Prużana» — pomnik przyrody o lokalnym znaczeniu.