Projekt "Shtetl Routes" ma na celu wsparcie rozwoju turystyki w oparciu o żydowskie dziedzictwo kulturowe pogranicza Polski, Białorusi i Ukrainy.
Projekt "Shtetl Routes" ma na celu wsparcie rozwoju turystyki w oparciu o żydowskie dziedzictwo kulturowe pogranicza Polski, Białorusi i Ukrainy.
Raduń (pol. Raduń, biał. Радунь, lit. Rodūnė) — osada typu miejskiego w rejonie woronowskim w obwodzie grodzieńskim. Siedziba administracyjna raduńskiej rady osiedlowej. Leży nad rzeką Radunką w odległości 30 km od stolicy rejonu – Woronów, w odległości 24 km od stacji kolejowej Bastuny na trasie Wilno – Lida. Węzeł autostrad w kierunku Wilna, Lidy, Iwie, Wasiliszków, Ostryny.
Rohatyn to centrum rejonowe w obwodzie iwanofrankiwskim położone nad rzeką Gniłą Lipą. Miasto znajduje się w odległości 61 km od Iwano-Frankiwska i 69 km od Lwowa. W przeszłości położenie miasta było bardzo korzystne z punktu widzenia obronności. Od północy i zachodu miasto chroniła rzeka Gniła Lipa, od strony wschodniej zaś potok i fortyfikacje. Ślady po wałach ziemnych i fosie zachowały się do dziś.
Ружаны [biał.], רוזשינוי [jidysz], Różana [pol.], Ruzhany [lit.], Ружаны [ros.]
Różana – miejscowość w rejonie prużańskim, obwodzie brzeskim Republiki Białoruś.
Położona na terenie pagórkowatym, nad rzeką Różanka, 140 km od Brześcia, 38 km od stacji kolejowej Iwacewicze, 45 km na północny-wschód od Prużany. Położona na przecięciu dróg samochodowych Wysokie – Prużana – Różana – Słonim i Iwacewicze – Kosowo – Różana – Skidel.
GPS: 52.5559° N / 24.4627° E 52°33'21" N / 24°27'45" E
Miasto w województwie podkarpackim, liczące około 4 tys. mieszkańców, położone na granicy dwóch krain geograficznych – Dołów Jasielsko-Sanockich oraz Beskidu Niskiego. Stare centrum zostało założone na północnym, należącym do Beskidu ramieniu wzgórza, opadającym na północ. Północne przedmieście, Posada Dolna i nowsza, północno-wschodnia część miasta, leżą już na terenie wspomnianych Dołów. Od wschodu wzgórze staromiejskie ogranicza dolina rzeki Tabor, dopływu Wisłoka. Przez centrum Rymanowa przebiega z zachodu na wschód szosa krajowa nr 28, na tym odcinku łącząca Krosno z Sanokiem. Na trasie tej, 9 km na pn.-wsch. od miasta (w Miejscu Piastowym) droga ta krzyżuje się z międzynarodową szosą nr 9 (E 371) Rzeszów – Barwinek (przejście graniczne ze Słowacją). Na południe wybiega z Rymanowa dawny trakt na Węgry, przez Jaśliska (droga lokalna nr 887) i dalej przez Czeremchę do granicy. Jego kontynuacją na północ od miasta jest droga o tym samym numerze, biegnąca do Brzozowa. W odległości 5 km na północ od Rymanowa została poprowadzona linia kolejowa – dawna stacja „Rymanów” znajduje się we wsi Wróblik Szlachecki i tak też się dziś nazywa. Większe miejscowości w okolicy to: Krosno – 15 km na pn.-wsch. oraz Sanok – 24 km na wsch.
Siemiatycze - miasto powiatowe w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, na wschód od rzeki Bug (w odległości 10 km), położone jest na Wysoczyźnie Drohiczyńskiej, nad trzema rzekami Kamionką, Muchawiec i Mahomet. Liczba ludności blisko 15 tysięcy mieszkańców. W mieście znajdują się 2 parafie katolickie i 2 parafie prawosławne. Prawosławni stanowią 1/3 mieszkańców Siemiatycz. Miasto zamieszkuje też kilka rodzin cygańskich z dwóch rodów osiedlonych tu w latach 60-tych XX w.
סלאָנים [hebr.], סלונים [jidysz], Слонім [biał.], Słonim [pol.], Dramblys [lit.], Слоним [ros.]
Słonim, miasto, centrum rejonowe obwodu grodzieńskiego, Republika Białoruś.
Położony na połączeniu rzek Szczara i Issa, 195 km na południowy zachód od Mińska i 143 km na południowy wschód od Grodna. 10 km od Słonima znajduje się Żyrowicki prawosławny monastyr. Stacja kolejowa zlokalizowana jest na trasie pomiędzy Baranowiczami i Wołkowyskiem. Według danych z 1 stycznia 2013 roku liczba ludności wynosiła 48 977 osób.
GPS: 53.0788° N / 25.3180° E 53°04’43” N / 25°19’04” E
Stolin – miasto w obwodzie brzeskim na Białorusi, centrum administracyjne rejonu stolińskiego. Miasto położone nad rzeką Kopaniec tuż przy jej ujściu do rzeki Horyń, 15 km od granicy białorusko–ukraińskiej. Liczba ludności miasta sięga 12 395 osób (2013 r.).
Miasto w woj. lubelskim, liczące kilka tysięcy mieszkańców, położone na pograniczu Roztocza Zachodniego i Padołu Zamojskiego, oddzielonych doliną rzeki Wieprz przepływającą w pobliżu miasta. Tereny na zachód i południowy-zachód od Szczebrzeszyna – pocięte plątaniną zalesionych wąwozów – to tzw. „Piekiełko”, utworzono tu Szczebrzeszyński Park Krajobrazowy. W odległości kilku kilometrów na wschód, za rzeką Wieprz zaczyna się Roztoczański Park Narodowy. Szczebrzeszyn jest lokalnym węzłem drogowym. Przez miasto prowadzi droga nr 858 z Zamościa przez Zwierzyniec do Biłgoraja, na północ odchodzi droga nr 848 przez Turobin do Lublina, druga, lokalna droga na południe do Zwierzyńca biegnie po zachodniej stronie doliny Wieprza; droga nr 74 do Frampola została poprowadzona na zachód, przez Topólczę.
Tykocin to miasto w województwie białostockim, powiecie białostockim, leżące w dolinie rzeki Narwi, na jej lewym brzegu, w odległości około 30 km na zachód od Białegostoku. Współcześnie jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej, liczy około 2 tysięcy mieszkańców. Przechodząca przez miasto droga wojewódzka nr 671 to dawny szlak handlowy łączący Koronę z Litwą, Warszawę z Wilnem.
Na północ od miasta rozciąga się Biebrzański Park Narodowy, a na południe – Narwiański Park Narodowy. Przez Tykocin przebiega także trasa Podlaskiego Szlaku Bocianiego.
Wielkie Oczy to niewielka miejscowość (ok. 800 mieszkańców), przed wojną miasteczko w województwie lwowskim, po II wojnie światowej w województwie rzeszowskim, potem przemyskim, a obecnie to wieś (od 1935 r.) położona w województwie podkarpackim, w powiecie lubaczowskim, blisko granicy z Ukrainą (ok. 2 km). Geograficznie Wielkie Oczy leżą na Garbie Jaworowskim, będącym fragmentem Płaskowyżu Tarnogrodzkiego.
Miasto powiatowe w województwie lubelskim, położone nad Bugiem, po jego zachodniej stronie, na granicy z Białorusią, przy ujściu do Bugu niewielkiej rzeczki Włodawki. Geograficznie jest to wschodni skraj Garbu Włodawskiego. Miasto było ważnym węzłem komunikacyjnym. Przebiegał przez nie trakt z Lublina do Kobrynia (dziś szosa 831 i A 241) i dalej do Mińska, a także linia kolejowa z Chełma do Brześcia nad Bugiem, która koło miasta przekraczała Bug, rzekę niegdyś spławną. Współcześnie obie te trasy, drogowa i kolejowa, kończą się we Włodawie. Dziś miasto jest nadal ważnym lokalnym węzłem drogowym. Przebiega przez nie szosa nr 83 z Chełma do Białej Podlaskiej, lokalna szosa nr 816 z Dorohuska do Terespola i dochodzi tu wspomniana szosa nr 831 z Lublina przez Łęczną. Dochodzi tu także nadal linia kolejowa z Chełma, ale także tu się kończy. Po drugiej (wschodniej) stronie Bugu, na terenie Białorusi, jest stacja kolejowa o pozostawionej przedwojennej nazwie „Włodawa”, czynnej linii kolejowej do Brześcia.
Włodzimierz Wołyński jest centrum administracyjnym rejonu włodzimierskiego w obwodzie wołyńskim. Miasto jest położone w południowo-zachodniej części obwodu w granicach Wyżyny Wołyńskiej, na prawym brzegu rzeki Ług. Miasto zajmuje łączną powierzchnię 16,05 km2. Włodzimierz Wołyński znajduje się w odległości 550 km od stolicy Ukrainy – Kijowa, 150 km od Lwowa, 76 km od centrum administracyjnego obwodu – miasta Łucka, 50 km od węzła kolejowego, specjalnej strefy ekonomicznej Interport Kowel, 15 km od granicy z Rzecząpospolitą Polską, 100 km od granicy z Republiką Białorusi, 800 km od portu Odessa. Do 1795 r. miasto nosiło nazwę Włodzimierz.
Wojsławice leżą we wschodniej części Wyżyny Lubelskiej, w widłach rzek Wojsławki i Barbarki, na terenie malowniczych Działów Grabowieckich. Okolice miejscowości są niejednolite pod względem pionowego ukształtowania powierzchni, różnica pomiędzy poziomem łąk, a najwyższymi punktami (Białą i Mamczyną Górą, 260 m n.p.m.) wynosi 39 m.
Валожын [biał.], Wołożyn [pol.], וואלאזשין (Valazshin, jidysz.), וולוזין (Volozhin, heb.), Voložinas [lit.], Воложин [ros.]
Wołożyn jest stolicą rejonu wołożyńskiego w obwodzie mińskim (Republika Białoruś) położoną 75 km na północny zachód od Mińska. Miasto leży nad rzeką Wołożynką, w odległości 17 km od stacji Wołożyn mieszczącej się przy linii kolejowej Mołodeczno – Lida, przy szlaku komunikacyjnym Mińsk – Grodno.
Дзятлава [j.białoruski], Zdzięcioł [j.polski], זשעטל [j.jidysz, hebrajski], Zietela [j.litewski], Дятлово [j.rosyjski].
Żółkiew jest siedzibą rejonu żółkiewskiego w obwodzie lwowskim. Miasto położone jest na granicy takich regionów przyrodniczych, jak wzniesienia Roztocza i dawniej błotnista równina Małego Polesia. Granica tych regionów przyrodniczych pokrywa się z bogatą pod względem geologicznym, klimatycznym, różnorodności świata roślinnego i zwierzęcego granicą w Europie, obok której przebiega Wielki Europejski Dział Wodny. Wyjątkowe położenie klimatyczne i geograficzne sprzyjało temu, żeby zbudować w tym właśnie miejscu „idealne” miasto renesansowe.
Жалудок [biał.], זאלודאק [Zhaludok, jidysz], ז'לודוק [hebr.], Żołudek [pol.], Žaludkas [lit.], Желудок [ros.]
Żołudek – osiedle typu miejskiego w rejonie szczuczyńskim obwodu grodzieńskiego. Znajduje się w odległości 22 km od stolicy rejonu miasta Szczuczyna, w odległości 12 km od dworca kolejowego Skrybowce, na trasie Mosty-Lida. Liczba ludności wynosi 1500 osób (2006 rok). Miejscowość położona jest na terytorium lidzkiej niziny, w odległości 12 kilometrów na północ od rzeki Niemen, w odległości 20 km od dużego leśnego masywu - Puszczy Lipiczańskiej. W samym miasteczku przepływa rzeka Żołudzianka, prawy dopływ rzeki Łabędź.
GPS: 53° 36′ 0″ N/ 24° 59′ 0″ E
Historyczno-kulturowe pomniki – zespół płacowo-parkowy Tyzenhauzów i Świętopełk-Czetwertyńskich (XVIII w. – 1907-1908), Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (1854 rok).
W Żołudku w lutym-marcu 1706 roku przebywał szwedzki król Karol XII.
.jpg/)
