Projekt "Shtetl Routes" ma na celu wsparcie rozwoju turystyki w oparciu o żydowskie dziedzictwo kulturowe pogranicza Polski, Białorusi i Ukrainy.
Projekt "Shtetl Routes" ma na celu wsparcie rozwoju turystyki w oparciu o żydowskie dziedzictwo kulturowe pogranicza Polski, Białorusi i Ukrainy.
Korzec jest siedzibą rejonu w obwodzie rówieńskim i położony jest nad rzeką Korczyk na granicy lasostepu oraz strefy lasów mieszanych prowincji poleskiej. W mieście znajdują się pozostałości zamku książąt Koreckich (XIV w.), kościół pw. Św. Antoniego (XVI w.), cerkiew pw. Św. Mikołaja (1834 r.), stauropigialny monaster Trójcy Świętej (1620 r.). Korzec znajduje się w pobliżu drogi samochodowej Kijów – Czop, która przebiega na południe od miasta.
ukr. Корець, jid. קאָריץ
Rabbi Pinchas mawiał: Wciąż się lękam, że mógłbym być bardziej mądry niż pobożny. I dodawał: Lepiej być pobożnym niż mądrym, ale lepiej być dobrym niż pobożnym i mądrym.
Koric (Wohlin); sefer zikaron li-kehilatenu sze-ala alejha ha-koret = The Korets book; in memory of our community that is no more [Korzec (Wołyń); księga pamięci naszej gminy, której już nie ma], red. Eliezer Leoni, Irgun Jocej Koric be-Israel = Korets Organization in Israel [Ziomkostwo Korca w Izraelu], Tel Awiw 1959, ss. 791, faks., il., mapa, portr. (hebr., jid.)
Pinchas z Korca i jego szkoła, [w:] M. Buber, Opowieści chasydów, tłum. P. Hertz, Poznań 1986, s. 122-128.
Zapraszamy w podróż śladami żydowskiego etnografa, pisarza i społecznika – Sz. An-skiego.
Szlak obejmuje 7 miejscowości na Wołyniu: Luboml – Włodzimierz Wołyński – Kowel – Łuck – Ostróg – Dubno – Krzemieniec – Korzec.
Trasa: 420 km, czas zwiedzania samochodem: tydzień.
Zwiedzanie miejscowości na szlaku związane jest z tematami obecnymi w tekstach źródłowych (relacjach i folklorze) oraz zachowanymi materiałami ikonograficznymi.
Zapraszamy w podróż śladami żydowskich drukarni, miejsc szczególnie ważnych dla społeczności żydowskich. Żydzi, ze względu na swoją wyjątkową troskę o książki i najważniejszą Księgę - Torę, od wieków są nazywani Narodem Księgi. Publikowanie książek było nazywane nawet „awodat ha-kodesz”, „pracą świętą”. Oficyny hebrajskie wydawały Biblię hebrajską z komentarzami, kazania, traktaty etyczne i talmudyczne, midrasze, żydowskie kodeksy prawne, modlitewniki. Znaczący procent wydawanych książek stanowiła literatura kabalistyczna i chasydzka [1].
Początki działalności wydawniczej Żydów na obszarze historycznych ziem polskich datuje się na pierwszą połowę XVI w. - najstarsze warsztaty drukarskie powstały w Kazimierzu pod Krakowem (1534) oraz w Lublinie (1544-1682). Dzięki korzystnym decyzjom administracyjnym, przychylnej cenzurze biskupiej oraz przekonaniu magnatów, że założenie drukarni przynosi wiele korzyści (np. zwiększa znaczenie gospodarcze miasta, umożliwia produkcję na eksport, przyczynia się do oświecenia mieszkańców, zwiększa dochody) w XVII i XVIII w. pojawiały się dziesiątki nowych wydawnictw: w Białej Cerkwi, Białozorcach, Bogusławiu, Bracławiu, Dubnie, Dubrownie, Korcu, Międzybożu, Międzyrzeczu, Mińkowicach, Ostrogu, Połonnem, Porycku, Radziwiłłowie, Szkłowie, Sławucie, Sudyłkowie, Zasławiu i innych. Mimo to, aż do XIX w., ich produkcja wydawnicza nie mogła konkurować z bogatą ofertą książek importowanych na potrzeby ludności żydowskiej w Rzeczypospolitej.
.jpg/)
