Przewodnik po Dawidgródku

Dawidgródek, starożytna osada na wyspach rzeki Horynia (prawego dopływu Prypeci) przy trakcie z Mozyrza do Pińska, miasteczko i dobra w powiecie mozyrskim, guberni mińskiej.  Jest to już od 1586 roku dziedzictwo ks. Radziwiłłów i należy dziś do ordynacji w Nieświeżu.

Kościół parafjalny pod wezwaniem Bożego Ciała, wzniesiony w 1624 roku przez Jana ks. Radziwiłła; filja w Turowie i kaplice w Kożangródku i Łachwie. Mieszkańcy miasteczka słyną z ogrodnictwa i produkują na sprzedaż ogromną ilość nasion, oraz z sadów swych zbierają moc owoców, a przeważnie śliwek, które suszą na sprzedaż. Oprócz tego sławne tu wyrabiają buty juchtowe. Kobiety tutejsze noszą wyjątkowo oryginalne ubranie głowy, do czego używają szerokich obręczy drewnianych, i sztucznych kwiatów. Ludności ogółem jest około 4,500 głów płci obojej, dość zamożnej. 

Dobra zawierają obszaru do 7,000 dziesięcin i są dobrze zagospodarowane, a zaś lasy obfitują w grubego zwierza, jako to: dziki, łosie i sarny. Ziemia tu wyjątkowo żyzna śród olbrzymich a jałowych przestrzeni Polesia.