Projekt "Shtetl Routes" ma na celu wsparcie rozwoju turystyki w oparciu o żydowskie dziedzictwo kulturowe pogranicza Polski, Białorusi i Ukrainy.

 

Projekt "Shtetl Routes" ma na celu wsparcie rozwoju turystyki w oparciu o żydowskie dziedzictwo kulturowe pogranicza Polski, Białorusi i Ukrainy.

 

Teatr NN

Syjonizm i młodzież. Wprowadzenie i spojrzenie ogólne

„Sefer Tiktin”, Tel-Aviv 1959 Syjonizm i młodzież. Wprowadzenie i spojrzenie ogólne  s. 203-210.

Syjonizm i młodzież. Wprowadzenie i spojrzenie ogólne

Wiadomości o aliji i zakładaniu pierwszych osad w Erec Israel napływały do Tykocina. Nie przeszła bez echa konferencja miłośników Syjonu (Chowawej Cijon) w 1884 r. W 1897 r., gdy odbył się pierwszy kongres syjonistyczny, pojawił się w Tykocinie reb Szymszon Kacenelson z Sokół, zięć reb Hersza Kohena. Celem jego przyjazdu było promowanie idei syjonizmu. Poruszył całe miasto przemówieniami wygłaszanymi w Wielkim Bejt Midraszu. Odtąd zapanował w Tykocinie duch syjonizmu. W pierwszych latach XX w. istniało już skrystalizowane źródło ruchu „Chibat Cijon)” [Umiłowanie Syjonu], złączone z prądem rabina Mohylowera z Białegostoku. W tym czasie przybyli do Tykocina reb Abraham Icchak Pakciarz i Izrael Buber. Obaj płomienni miłośnicy Syjonu, oddani duszą i ciałem, wprzęgli się w pracę rozpowszechniania wiedzy syjonistycznej w środowisku Żydów tykocińskich, wspólnie z reb Józefem Zakiem i innymi miejscowymi działaczami. I wojna światowa, okupacja Tykocina przez Niemców i liberalizm, spowodowały decydujący zwrot w rozwoju ruchu syjonistycznego w Tykocinie. Działalność nabrała rozmachu. Szybko zakładano oddziały wszystkich istniejących w społeczeństwie żydowskim partii syjonistycznych. Wysłannicy tych partii i narodowych funduszy zaczęli przybywać do Tykocina. Także zaczęło przynosić owoce nauczanie syjonistycznych weteranów, jak reb Abraham Icchak Pakciarz i reb Josef Zak. Uczniowie reformowanego chederu Izraela Bubera dorastali i dojrzewali, a wraz z nimi wzrastała i pogłębiała się świadomość i miłość Syjonu, wpajana w ich młode serca przez umiłowanego nauczyciela i mistrza.

W 1917 r. pojechało do Wysokiego Mazowiecka trzech przedstawicieli młodzieży tykocińskiej. Tam usłyszeli o Deklaracji Balfoura i natychmiast wysłali do Tykocina telegram, który wszystkich zelektryzował. Pozamykano sklepy i całe miasto zaczęło świętować. Radość ogarnęła wszystkich bez wyjątku, a w szabat urządzono w domu Szlomy Pinesa wielki kidusz, w którym uczestniczył rabin Pinchas i miejscowi notable. Jednym z wydarzeń, które wprowadziło święto w całym mieście, było otwarcie w Jerozolimie Uniwersytetu Hebrajskiego w roku 1925. Młodzież „okupowała” budynek Wielkiej Synagogi, dekorowała go flagami narodowymi i przygotowała świąteczne zgromadzenie, jedno z największych w historii Tykocina. W dniu zgromadzenia (aceret) zostały zamknięte wszystkie sklepy i całe miasto przybrało świąteczny wygląd. Zostali zaproszeni także przedstawiciele władzy miejskiej i szanowani Polacy. Starożytne klej kodesz (judaika) zostały wydobyte ze skarbca i wyeksponowane na stole obok bimy. Przy wejściu do synagogi ustawiono stół i każdy kto wchodził , składał hojny datek na osiedle żydowskie w Erec Israel. Ubodzy oddawali swoje ostatnie grosze, a kobiety rozdzielały słodycze.”

 

Mapa

Polecane

Zdjęcia

Polecane

Słowa kluczowe