Dubno

Powiada się: Magid z Dubna był raz zapytany, dlaczego bogaty woli dawać jałmużnę biedakowi, który jest ślepy, kulawy lub zgarbiony, niż biedakowi, który bada Talmud.

Kontrakty dubieńskie, które od roku 1774 poczęły się tu odbywać, to jest od odpadnięcia Lwowa, w zastępstwie dawnych lwowskich, trwają od 15 stycznia do 24. Wielu się tu obywateli zjeżdża; jest to chwila w której Dubno najbardziej się ożywia.

Jak nagle zaczął niedźwiedź kołatać w drzwi, to dzieci się przestraszyły i od razu schowały. Pierwsze wdrapało się na szafę z książkami, drugie pod szafę, trzecie na komodę, czwarte pod nią, piąte do łóżka, szóste pod łóżko, a pozostałe schowały się gdzie się dało. A najmniejszy chłopczyk, o imieniu Herszele, schował się do szklanki.

Dubieński zakątek, cztery bóżnice, piątkowy wieczór, Żydzi i Żydówki wśród tych rozbitych kamieni — wszystko to zostaje w pamięci.

Ludzie w żydowskim Dubnie mieli przydomki. Używano ich częściej i lepiej pamiętano niż prawdziwe nazwiska.