Izbica

W Izbicy wszyscy się znali. Zwracaliśmy się do siebie używając głównie przydomków. Często jedno czy dwa słowa potrafiły bezbłędnie oddać czyjeś poglądy, pozycję społeczną, pochodzenie czy cechy fizyczne. Był „Kulawy” Chaim i „Dziobaty” Jojne. Każdy wiedział, że „Zamojski piekarz” to Szulik Handwerker, pochodzący z Zamościa. Mojego ojca nazywano Leon „goj”, ponieważ był tak zwanym wolnomyślicielem — jadał trefne mięso, świninę i miał bliskie kontakty z chrześcijanami.

Ja lubiłem robioną przez mamę rybę [po żydowsku]. A ze słodyczy lubiłem tak zwane „haman tasz” - to jest ciasteczko trójkątne nadziewane makiem.

Najokazalszy w rynku dom należał do Judy Pompa, kupca bławatnego. Zainstalował w mieszkaniu ubikację, pierwszą w Izbicy. Wszyscy chodzili sprawdzić jak to jest, ubikacja w mieszkaniu i nie śmierdzi.