Położony na połączeniu rzek Szczara i Issa, 195 km na południowy zachód od Mińska i 143 km na południowy wschód od Grodna. 10 km od Słonima znajduje się Żyrowicki prawosławny monastyr. Stacja kolejowa zlokalizowana jest na trasie pomiędzy Baranowiczami i Wołkowyskiem. Według danych z 1 stycznia 2013 roku liczba ludności wynosiła 48 977 osób.
Słonim
biał. Слонім, jid. סלאָנים
Grając ze swoimi rówieśnikami w Słonimie lat 30. w grę o obco dla nas brzmiącej nazwie „klipa”, słuchając przyjezdnych kantorów w słonimskiej synagodze, czytając z ojcem gazety sprowadzane z Warszawy, z Londynu, ucząc się łaciny w szkole i w każdą sobotę oraz święta odwiedzając synagogę Briker, żył w wielkim świecie.
Pinkas Slonim [Kronika Słonimia], red. Kalman Lichtensztajn, Irgun Olej Slonim be-israel [Ziomkostwo Słonimia w Izraelu], Tel Awiw 1961-1979, 4 t., faks., il., mapy, portr. (hebr., jid., ang.)
Długa droga dzieliła czas, kiedy za panowania carów, Mosze Lewin wprowadził do „Evriejskoje Ucziliszcze" zajęcia "rozprostowania kości" dla byłych uczniów chederu, aż do utworzenia żydowskich klubów sportowych, które powstały w Słonimie w odrodzonej Polsce w następnym pokoleniu.
W 1931 roku ludność żydowska stanowiła 64% mieszkańców Słonima. W mieście aż do 1935 r. kwitło życie kulturalne, a jego charakterystyczną cechą była – podobnie jak w innych miasteczkach dawnej Rzeczpospolitej – wielojęzyczność (...).