Miasto powiatowe w województwie lubelskim, położone nad Bugiem, po jego zachodniej stronie, na granicy z Białorusią, przy ujściu do Bugu niewielkiej rzeczki Włodawki. Geograficznie jest to wschodni skraj Garbu Włodawskiego. Miasto było ważnym węzłem komunikacyjnym. Przebiegał przez nie trakt z Lublina do Kobrynia (dziś szosa 831 i A 241) i dalej do Mińska, a także linia kolejowa z Chełma do Brześcia nad Bugiem, która koło miasta przekraczała Bug, rzekę niegdyś spławną. Współcześnie obie te trasy, drogowa i kolejowa, kończą się we Włodawie. Dziś miasto jest nadal ważnym lokalnym węzłem drogowym. Przebiega przez nie szosa nr 83 z Chełma do Białej Podlaskiej, lokalna szosa nr 816 z Dorohuska do Terespola i dochodzi tu wspomniana szosa nr 831 z Lublina przez Łęczną. Dochodzi tu także nadal linia kolejowa z Chełma, ale także tu się kończy. Po drugiej (wschodniej) stronie Bugu, na terenie Białorusi, jest stacja kolejowa o pozostawionej przedwojennej nazwie „Włodawa”, czynnej linii kolejowej do Brześcia.
Włodawa
Sefer zikaron Wlodawa we-ha-sewiwa Sobibor = Yizkor book in memory of Vlodava and region Sobibor = Izker-buch cu farajbikn dem ondenk fun di chorew-geworene jidisze kehile Wlodawe = The life and the fall of Wlodawa and surroundings [Księga pamięci Włodawy i okolic Sobiboru], red. Shimon Kanc, Irgun Jocej Wlodawa we-ha-Sewina be-Israel; Irgunej Jocej Wlodawa be-Cefon u-Derom Amerika [Ziomkostwo Włodawy i okolic w Izraelu; Ziomkostwo Włodawy w Północnej i Południowej Ameryce], Tel Awiw 1974, kol. 1290, 128, il., mapa (hebr., jid., and.)
Oczy wciąż patrzą, chcąc wszystko uchwycić, wszystko wskrzesić; wszystko jak było?
Żydzi piekli ogromne kosze mac.
Opowieść Marianny Bożek
Wszyscy Żydzi handlowali. Alberównej ojciec to miał tartak. Sprowadzał drzewo.
Opowieść Stefanii Bajuk